Αντί ...πρόποσης

........εκεί που πίναμε
κάποτε κρασί

Γιάσου Βασιλάκη,τι κάνεις;Οι δουλειές καλά ;Τα παιδιά;
Μωρέ αυτά είναι καλά,αλλά ,να,έχω λίγα ζόρια τελευταία.Αγόρασα ένα οικόπεδο κοντά στο σπίτι μου και πρέπει να το ξεπληρώσω μέχρι τέλους του έτους,πήρα και το σκάφος τελευταία,την φηφιακή βινετοκάμερα,αλλάξαμε και τα έπιπλα του σπιτιού.....Καταλαβαίνεις, μεγάλα ζόρια.

Άστα αυτά μαζευόμαστε για κανένα κρασάκι όπως παλιά,σ'εκείνο το ταβερνάκι που πηγαίναμε φοιτητές ; Είχε ωραίο κρασί τότε θυμάμαι.

Έγινε.....τους άλλους θα τους πάρω εγώ τηλέφωνο.

Μετά από μια δυο μέρες βρεθήκαμε όλοι εμείς οι παλιοί συμφοιτητές απ' το Πανεπιστήμιο,σ' εκείνο το ταβερνάκι που έγινε πια ταβέρνα πολυτελείας.

Ακουμπήσαμε τα κινητά μας στο τραπέζι, κοιτάξαμε ο ένας το κινητό του άλλου,συγκρίναμε τις ικα-

νοτητές τους,μιλήσαμε για τις μπαταρίες τους,τα παιχνίδια τους, τους ήχους τους και παραγγείλαμε το κρασί πολυτελείας ( Δεν είχε ρετσίνα βαρελίσια...όπως κάποτε ). Παραγείλαμε τους μεζέδες

( Κρύο πιάτο.......) που καταναλώθηκαν αμέσως χωρίς δεύτερη κουβέντα -όλοι είχαν να φάνε απ' το πρωϊ-χωρίς ένα καλαμπούρι,χωρίς μια "πλάκα" και στο τέλος παραγγείλαμε τον καφέ.Πέντε εσπρέσο και ένα καπουτσίνο.

<<Ελληνικό ;>> , ρώτησε ένας απ' την παρέα,

<< Ελληνικό καφέ εδώ όχι >,απάντησε ο σερβιτόρος "μηδιόντας ελαφρώς" για την παραγγελία που άγγιζε τα όρια του ανήκουστου.Άκου Ελληνικό καφέ εδώ !!!

Έτσι όπως έβλεπα τα κινητά στο τραπέζι, σκέφτηκα πως η εικόνα ήταν θεαματικά γελοία.

Μια κουβέντα όλοι μαζί δεν είπαμε, νομίζω.

Έχω τη γνώμη ότι, μια φορά τα βλέμματα μας δεν ανταμώσανε.

Πότε ο ένας πότε ο άλλος σηκώναμε τα κινητά μας, τα οποία με ήχους βαλς,τσα-τσα, τσάμικου μας ειδοποιούσαν ότι κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσει μαζί μας.

Η διαφορετικότητα των ήχων έδειχνε και τα πρόσωπα , η σύζυγος στον ήχο του ταγκό,η γκόμενα στο βραζιλιάνικο η ιδιαιτέρα στο λαϊκό.

Μια παρέα, καθισμένοι όλοι να μιλάμε κάπου αλλού σε κάποιον άλλο, ο άνθρωπος δεν είναι εκεί που παρευρίσκεται πλέον, αδύνατον να χαλαρώσει, αδύνατον να νοιώσει, αδύνατον ν΄αποκτήσει ειρμό η σκέψη, η συζήτηση, το αίσθημα.

Φύγαμε μετά από κάποια ώρα....το χειρότερο είναι ότι δεν κατάλαβα ότι βρεθήκαμε, δεν ένοιωσα τίποτα. Μια απέραντη βουή εν μέσω συναγερμών ασθενοφόρων και κινητών, ήπιαμε ένα κρασί ,έναν εσπρέσσο, ε και;

Όχι κάτι θυμάμε ! Ο ένας πρόλαβε να πει ότι χώρισε άλλος έχασε τη μητέρα του πριν από έξη μήνες αλλά τώρα είναι καλά ο ίδιος. Ο άλλος είπε ότι κάναν και ένα τρίτο παιδί αλλά με τις δουλειές που είχε εκείνη την περίοδο κατάφερε να το δει όταν το παιδί ήταν ήδη είκοσι ημερών.

Αν υπήρχε εκεί κοντα ένας φωτογράφος και αποθανάτιζε όλους εμάς , ίσως μετά από αρκετά χρόνια να έβλεπαν τις φωτογραφίες κάποιοι αλλοι και να λέγανε : κοιτάξτε πόσο απλά ζούσαν τότε οι άνθρωποι μόνο με ένα κινητό ο καθένας στο χέρι του , χωρίς τηλεόραση επάνω τους , χωρίς ραδιόφωνα στ' αυτιά τους , χωρίς γυαλιά που βλέπουν τον καιρό και συνδέονται δορυφορικά μ' ότι γίνεται στον κόσμο ,χωρίς ρούχα ηλεκτρονικά..............

Ο Συμποσίαρχος